nuda

Brak kontaktu z rzeczywistością. Po prostu nie czuje się połączenia z otaczającym światem(i to nie na zasadzie alkoholowego upojenia): nie tylko z przedmiotami, które okazują się zwykłym gównem, ale również często z ludźmi. Niektórzy są zafascynowani do granic obrzydliwości swoją własną osobą i przez to stają się niesłychanie nudni. Mam takich znajomych, którzy mogą 28 godzin na dobę pierdolić wyłącznie o sobie: co zrobili, gdzie byli, jacy są zajebiści etc. Nie słuchają innych, ich wzrok traktuje rozmówców jak powietrze. Widzą tylko siebie. Nie lubię. Już wolę w samotności poczytać książkę, niż spotkać się z takim człowiekiem.

Zaczynam pisać. Katorga. Pisanie jest najgorszą czynnością w życiu: zostajesz sam, w małym pokoju. Nagle przychodzą myśli, niepoukładane uczucia, głupie wspomnienia, wobec których cały się czerwienisz. Jeżeli ktoś chociaż raz zabłądził do tego świata, nigdy więcej się z niego nie wydostanie. Słowa będą za tobą chodziły. Nie uwolnisz się od tego. Inne książki będą ciągle cię kusiły, zapraszały do łóżka, uwodziły zapachem i tajemnicą przygód oraz myśli.

Wszyscy posłani kochają ciepło,
pobudza ich ono bowiem
do różnych czynów.
Chwała Twemu Ojcu!

św. Efrem

I
- Zanim cokolwiek powiesz, skomentujesz, pomyślisz powiedz mi jedno słowo, które przychodzi ci do głowy, jak o mnie myślisz. Nie mów niczego więcej. Tylko to. I o nic nie pytaj. To w chuj ważne.

Siedzieliśmy w dusznej kawiarni, w której podawano niedobrą kawę. Paliliśmy papierosy i tępo wpatrywaliśmy się w okno, za którym umarła ulica kusiła blaskiem zachodzącego słońca i jednocześnie odpychała smrodem moczu unoszącego się z okolicznych bram starych kamienic, pamiętających wszystkie możliwe okupacje i powstania. Od ponad godziny nie wymieniliśmy ani jednego zdania. Nie mieliśmy ochoty rozmawiać.
Kamil nadal milczał. Myślał albo mnie zignorował. Jakie to może być słowo? Pedał, chudzielec, intelektualista, rozkoszny, wiadro, ciepło, karaluch, ten pierwszy, kochanek, zboczony, wrażliwy.